Дар бораи китоб:
Нахустин маҷмӯъаи шеъру ғазали шоираи хушзавқ Қумринисо Содиқзода (Қумринисо Хайруллоева), ки “Меҳри содиқ” унвон гирифтааст, аз сӯзу созҳои ботинии инсон – ишқу муҳаббат, азобҳои ҳиҷрон, изтиробу нигарониҳо, яъсу умед, ғаму шодӣ, ранҷу роҳат, пушаймониву тавба, иймону эътиқод, ростиву вафодорӣ, таҳорати қалбу тазкияи рӯҳ ҳикоят мекунад. Бо вуҷуди оҳанги дилшикастагиву озурдагӣ, ҷавҳараи сурудаҳои ӯро умед ба ояндаи нек ва растагорӣ ташкил медиҳад. Умедворем, сурудаҳои ин шоираи умедбахш мавриди писанди табъи шумо, хонандагони азиз қарор мегирад.